De huid zit in de lift. De tentoonstelling in Leiden over huid (tot 23 juni) heeft curatoren opnieuw geïnspireerd om de huidlagen bloot te leggen. Want huid is doodgewoon en bijzonder tegelijk. Een vel vol tegenstrijdigheden en voor iedereen anders. De architect ziet de grote vorm, de filosoof het masker, de arts de ziekte, de dichter een metafoor en de ondernemer een markt. In de tentoonstelling 'Dichter op de huid' in Fort Asperen zie je de verschillende invalshoeken en hoe wij betekenis geven aan dit grootste orgaan. 38 Kunstenaars zijn naar het Fort in de Betuwe gelokt om hun visie op huid in beeld weer te geven. Natuurlijk is daar Olivier Goulet met zijn skinbags, waarover ik al eerder een blog schreef. Vanuit de mode tonen lingerieontwerpster Marlies Dekkers en modeontwerper Alexander Slobbe hun creaties. Kunstenaar Levi van Veluw toont zijn vervreemdende zelfportretten. Volgekalkt met Bic balpennen of (dit keer) beplakt met mos en boompjes, geeft hij zijn gezicht een tweede huid. Ook geestig en bizar zijn de dames Voerman en Vermeulen die van ruim zestig kippenhuiden twee gezellige badpakken hebben ontworpen. De relatie tussen mensen- en dierenhuid krijgt zo een nieuwe dimensie. De Belgische kunstenaar Wim Delvoye uit Gent heeft een grote interesse in het banale en het proces van hoe iets gaat. Hij laat de huid bewegen in zijn video Sybille II. Het uitknijpen van een puistje wordt minitieus vastgelegd en vergroot. Etterkopjes, zwarte puntjes, witte slangetjes brengt hij levensgroot in beeld. En dat is wel even schrikken. Mijn zoons vonden dat de vieste ruimte en moesten bijna kotsen. Dat is trouwens erg leuk aan de tentoonstelling dat elke kunstenaar een eigen nis heeft gekregen. Zo blijf je als bezoeker verrast wat er nu weer om het hoekje getoond zal worden. Wat we ook erg vies vonden ruiken was de Installation Fear van Sissel Tolaas. Zij verzamelde de natuurlijke lichaamsgeuren van een aantal bevriende mannen. De geur heeft zij nagebootst op levensgrote (ruik)vellen. De mannen ruiken allen naar hun eigen angst. En dat is niet fris. De illustraties van huidziekten uit de Atlas der Hautkrankheiten uit 1856 krijgen ook een plek. De meest verschrikkelijke huidziekten worden op een poëtische manier neergezet. Een sieraad bijna voor het lichaam. Zo dwaal ik drie verdiepingen rond met indringende huidkunst in een (on)fris en vochtig fort. Wat is het dan lekker om je huid buiten in de warme zon te koesteren. Op het terras een lekkere cappucino. En daarna? Het landschap van de Betuwe is prachtig om in te wandelen, te fietsen of met de kano over de Linge te varen. Dichter op de huid is nog te zien tot 21 september 2008. Het fort is op maandag gesloten.