Een huid van huid op huid. Deze cryptische omschrijving geeft heel goed weer hoe ik werk. Op de huid van het doek speel ik met stukken huid zoals vachten van schapen of geiten maar ook de huid van elanden. Met deze huidsegmenten schep ik een nieuwe huid of 'huidlandschap'. Mijn laatste werk gaat de diepte in. En wel precies twee meter. Huidlaag na huidlaag geeft zich bloot. In één van de lagen werk ik met het schraapsel van een elandenhuid. Ooit heb ik een workshop leerlooien gedaan bij Kokopelli. Leerlooien zonder chemische middelen is een kunst op zich. Het is mij niet gelukt een soepel huidje te kneden. Mijn verlangen naar een eigen gelooide leren tas ging in rook op. De huid van een eland was ons stugge werkmateriaal. Deze werd week gemaakt met de hersenen van een kalf. Bijzonder zacht van structuur overigens en best lekker om met je vingers in te prutsen. Heel erg 'down to earth'. De huid span je op in een frame waarna je de resten verwijderd met een beitel. Deze huidschraapsels dienen als basis voor boekbinderslijm. Ik heb ze altijd bewaard in een potje in mijn atelier. Het huidschraapsel zit nu in de celstruktuur van mijn nieuwe huidlandschap 'Deep skin'. Deze en andere huidlandschappen kun je bewonderen tijdens Open Stal, de Kunst- & Kijkroute in Oldeberkoop. Mijn werk hangt in de consistorie tegenover de plaatselijke kerk. De tentoonstelling (met veel kunst op locatie) is te zien van 5 juli (opening) t/m 3 augustus.