Vrouwen in de kunst

gaat structureel aandacht besteden aan vrouwen in de kunst. Tate Modern in Londen deed dit al in 2007 toen zij in de aankopen expliciet rekening ging houden met sexe. Te vaak komt in tentoonstellingen alleen het werk van mannelijke kunstenaars voor het voetlicht. Kijk naar de tentoonstelling over Kunstballingen ‘Exile on Main St.' in het Bonnefantenmuseum in Maastricht: allemaal mannen. Liesbeth Brandt Corstius is een voorvechter geweest voor meer zichtbaarheid van vrouwen in de kunst. Het Arnhems museum voor moderne kunst loopt voorop in emancipatie. En dan gaat het vooral om een beleidsvisie en niet om incidentele tentoonstellingen over vrouwen zoals museum Boymans in Rotterdam die Charley Toorop naar voren schuift en momenteel furore maakt met Pippilotti Rist. Volgens Brandt Corstius zijn het tentoonstellingen die niet uit overtuiging worden gebracht maar vooral uit oppurtunisme. "Er zit geen beleid achter." Zij juicht het voornemen van Centre Pompidou van harte toe. En ik ook. Gerti Bierenbroodspot is in haar vroege jaren vaak afgerekend op haar vrouw zijn. Van de Cobramannen heeft ze geen hoge pet op. Ze waren jaloers op haar succes. "Ger Lataster wilde niet eens samen met mij exposeren." Bierenbroodspot is een kunstenaar die goed kan leven van haar werk, bewust geen kinderen heeft om zich helemaal aan de kunst te weiden. Haar advies: "Er helemaal voor gaan en lak hebben aan de buitenwereld."
Bron: Trouw 2 april
Schilderij: Proud woman (2002) www.elsvegter.nl