‘Ik houd van het fetisjistische karakter van een schilderij. Het feit dat het een uniek, handgemaakt object is en een sterke fysieke aanwezigheid kan hebben.’ Aldus schilder Michael Raedecker in Line-up, de catalogus bij de tentoonstelling in het GEM te Den Haag. Ik vind dat een mooie uitspraak die ik zo kan doortrekken naar mijn eigen werk. Het bijzondere van zijn werk vind ik de combinatie van spaarzaam verfgebruik en overvloedige borduursels. Van een afstand zijn de schilderijen verstild en sober. De vergrijsde tinten versterken dit. Hij presteert het om soms driekwart van het doek leeg te laten (opposite en nameless) en toch een indringend beeld neer te zetten. Het formaat van 3 meter breed en 2 meter hoog draagt daar ook aan bij. Van dichtbij zie je pas dat de doeken geborduurd zijn met garen, doorboord zijn met gaten en voorzien van losse eindjes wol en draad. Een feest om naar te kijken en van alles te ontdekken, zoals die letterlijke aantasting van het schilderslinnen. Zijn mooiste voorstellingen vind ik het wapperende (of stilhangende) wasgoed aan de lijn. In tipping point, piece en show blijken schijnbaar getekende lijnen echte draden te zijn. Een draadje van een hemdje is een echt draadje! Een verfspetter wordt een geborduurd vlekje. Hoezo borduren? Oorspronkelijk komt Raedecker uit het modevak. In een interview doet hij voor mij een heel herkenbare uitspraak. ‘Borduren is handwerk, een tijdverdrijf. Borduren heeft geen status. Ik had te veel respect voor schilderen als meesterschap om zelf nieuwe schilderijen te gaan maken.’ Zijn borduursels kun je vergelijken met de vondsten in mijn werk. Er is heel veel te kijken bij Raedecker. Het subtiele en het aandachtig borduren maakt het werk intiem en ontroerend. Ik heb er erg van genoten en raakte geïnspireerd. Opvallend tijdens de tentoonstelling vond ik de serieuze belangstelling van het publiek. Iedereen bleef lang naar het werk kijken zowel van veraf als dichtbij. Dat zie je wel eens anders in musea. Deze boeiende tentoonstelling van Raedecker, Line-up is nog te zien tot 1 november in het GEM, Den Haag.