Met ketting en al betrad hij ons pand in Utrecht. Ateliercomplex Concordia bestond dit weekend vijf jaar en dat vierden we. De Utrechtse burgemeester Aleid Wolfssen onthulde het nieuwe logo van het pand. De Sirenen van Artivocaal zongen het publiek met operastem naar binnen. Aleid bezocht de ateliers op de eerste verdieping en was erg onder de indruk. In mijn schilderatelier vertelde ik het publiek over het ontstaan van de Huidlandschappen en dat in Utrecht de kunst op straat ligt - soms. Mijn schilderij Opengebarsten bestaat uit stukken lichtgroen glas van een bushokje gevonden in de wijk Overvecht. Ik werk graag met vondsten van de straat of uit de natuur. Aleid luisterde met belangstelling. In het volgende atelier van Beatrijs kregen we een persoonlijk verhaal over haar troostgewaden. Heel bijzonder om te horen hoe zij het thema rouw verwerkt in haar kunstobjecten. De beeldend kunstenaars Trix Arensman en Carlien Oudes delen samen een atelier. De grote geschilderde vis van Carlien aan de muur heette ons happend welkom. Trix had een installatie in voorbereiding met tientallen drijvende petrischaaltjes die nu nog op de grond lagen maar binnenkort ergens drijven op het water. Daarna volgden de schilders Anneke Kerkhof en Bas Lobik die elk ook weer hun eigen stijl hebben. Anneke schildert intuïtief vanuit de kosmos en Bas maakt formele schilderkunst vanuit strepen. "Hij schildert zichzelf onder dak'. Hierna bracht de zingende Sirene ons via de trap naar beneden naar de meubelwerkplaatsen van Sandra Catsburg en de gebroeders Bosma. Prachtige handgemaakte meubels die je allemaal zo in je huis zou willen zetten.

En zo was de toon gezet voor een succesvol weekend vol kunst, ambacht, klezmermuziek en een enthousiast publiek. Mijn mooiste moment in het atelier was zondag toen een blinde meneer met stok binnenkwam. Het schoot door me heen 'wat doet die man hier - hij ziet toch niets'? En toen begon ik gewoon te vertellen en vroeg of hij het fijn vond om mijn schilderijen met huid, vacht en structuur aan te raken. En zo tastte hij met zijn gevoelige vingertoppen een twee meter lang schilderij af. Hij begon bovenaan en bukte door zijn knieën totdat hij alles gevoeld had. Hij scande de huidlagen in het schilderij met zijn vingers en er verscheen een glimlach om zijn lippen. Wat een rijkdom!