Dit blog wordt een beetje anders. Leuker ook. Persoonlijker. Interactiever. Wat is er gebeurd? Ik ben 50 geworden. Sommigen zeggen: je hebt Sarah gezien, wat Beer (manlief) op het idee bracht zo'n levensgrote pop voor mij aan de ontbijttafel uit te nodigen. Ik sta nu aan de andere kant van de streep. Het afgelopen half jaar heb ik veel vragen, meewarige blikken en meelijwekkende zinnen moeten trotseren. Het schijnt erg te zijn om die magische grens over te gaan. Het roept in ieder geval van alles op. De input is zo intens geweest dat ik heb besloten er een boek over te schrijven, een dagboek dat loopt van mijn 50e verjaardag (25 maart) tot mijn 51e verjaardag. Zo heb ik al heel wat lotgevallen verzameld en sleep mijzelf iedere ochtend achter de laptop om mijn ei te leggen. Over discipline gesproken. Is de kunst dan helemaal verdwenen uit dit blog? Nee, ook de kunst maakt deel uit van mijn hectische leven waar ik op een acrobatische manier doorheen placht te fietsen. Ik blijf dus schrijven over exposities, mijn eigen werk, huidlandschappen, het creatieve proces maar ook over mijn kinderen, de familie, het atelier, het nieuws en last but not least: social media. Want een linkedin-profiel en facebook-account had ik al, maar deze seniorendame is nu ook gaan twitteren. Wat ik nooit voor mogelijk had gehouden is gebeurd; ik stuur tweets de wereld in. En het ergste komt nog: ik vind het nog leuk ook, dreig zelfs een beetje een addict te worden. Volg je dit blog en volg je twitter dan lees je eigenlijk al een voorpublicatie van het boek dat in 2011 verschijnt.

Je kunt me volgen op http://twitter.com/huidlandschap