Voor de derde keer vond het festival Kunst in Duin plaats in de bossen en duinen van Noordwijk. Beeldhouwers, houtcarvers en schilders werken op locatie terwijl publiek de vorderingen kan volgen. Voor mij was het de eerste keer. Werken op locatie was sowieso nieuw. Ik moet zeggen het was geen straf daar in het zonnetje met een ruisend windje. en inspirerend om kennis te maken met collega’s zoals beeldhouwer Jan Carel Koster. Hij is met een grote boom bezig, eigenlijk met een omgekeerde boom, de wortels steken in de lucht. Het beeld is bestemd voor een tentoonstelling over de gevolgen van de tsunami en de kernramp in Japan. In de duinen staat zijn beeld de zeemeermin dat hij tijdens de vorige editie van KID hakte. Je ziet goed zijn techniek van houtbewerking waarmee hij krullen en draaiingen in het hout aanbrengt. Een techniek die hij leerde als klein jongetje van zijn opa. Als zesjarige kwam hij bij zijn opa in de werkplaats en keek mee hoe opa het hout draaide in sierlijke rondingen. Van hem hoor ik ook dat hout twee richtingen heeft. Vergelijkbaar met de vleug van de stof. Je moet altijd met de stroom van het hout mee gutsen anders krijg je splinters. Die richtingen wisselen steeds per baan. Een ervaren beeldhouwer kan dat aanvoelen en zijn guts erop aapassen.
Hester Pilz werkt met wilgentenen takken. Haar beeld van de sterke vrouw siert de voorkant van het programmaboekje van Kunst in Duin. De vrouwfiguur is zes meter hoog en heft haar rechterarm hoog in de lucht. ‘Hier sta ik’ straalt zij uit. Hester werkt vaak op locatie en in landart-projecten.
Op vrijdag komt het grote hoofd aan van kunstenaar van het jaar Jurriaan van Hall. Zijn grote kop van piepschuim met gaten erin komt van de boulevard waar André Kuipers een feestelijk onthaal kreeg die dag. Noordwijk profileert zich graag als stad van de ruimtevaart.
Zaterdag geeft Louis Niënhuis een performance met muziek, poëzie en beweging. Eerder die week had zijn imposante beeld behoorlijk wat averij opgelopen toen het hele Pieter Florisdal te kampen kreeg met windstoten en fikse buien. Ook mijn dekzeil was die nacht aan de haal gegaan en de schilderijen waren behoorlijk vochtig. Naast de ruimtelijke kunstenaars waren er ook schilders. De Noordwijkse en charmante Kees Putman met zijn zeegezichten en opvallend veel materieschilders. Rob van Leeuwen met zijn oerlandschappen, Hans van Duyn met ruig werk  en Liesbet Optendrees met verstilde landschappen. Elke schilder geeft er zijn eigen draai aan. Rob laat de verf helemaal weg en schept oerlandschappen met natuurlijke materie zoals aarde en zand en een bindmiddel. Hans zijn werk doet me denken aan het werk van Tapies en Burri. Grote lappen jute en stof verwerkt hij tot geometrische figuren met bindmiddel en pigment. Liesbet werkt weer veel fijner en maakt landschappelijke beelden met breuklijnen.
De tweede dag ben ik vroeg gaan jutten aan het strand om materiaal te verzamelen voor de kinderworkshop die ik de volgende dag zal geven. Schelpen, scheermessen, touw, oud hout met zeepokken erop, mossels en natuurlijk het afval van de houtgraveurs, zakken vol zaagsel. Het gaat om vondsten die we combineren met verf en de kinderen komen er enthousiast op af. Het festival is een groot succes en zeker voor ons als kunstenaars een unieke gelegenheid om elkaar beter te leren kennen. De omgeving van bos, zon en duin werkt daarbij extra stimulerend. Jammer dat Kunst in Duinniet elk jaar is. Nu weer wachten tot zomer 2014. Een korte beeldimpressie in vogelvlucht.