De architectonische installatie Verwoest Huis Bloemhof  in Rotterdam heeft Marjan Teeuwen gerealiseerd in samenwerking met een aannemer en een groep studenten; de huizen zijn eerst gestript, toen zijn er gaten gehakt in muren en vloeren, vloeren zijn geknakt en scheef gezet en het portiek is er over drie verdiepingen uitgesloopt. Er is door de aannemer ook nieuwe constructie aangebracht om de huizen veilig te houden. Toch blijft het een wankele en stoffige bedoening daar aan de Putsebocht. Teeuwen zoekt in haar werk een balans tussen opbouw en verwoesting, tussen orde en chaos, vallen en staan. De polariteit tussen die uitersten is een belangrijk thema in haar werk. Op de bovenste twee verdiepingen staan alle muren scheef, evenals de plafonds en vloeren; het wankele evenwicht dat je als kijker bij binnenkomst in het bouwval bekruipt, wordt ruimschoots bevestigd. Elk moment kan het huis instorten, lijkt het. De bouwmaterialen zijn afkomstig uit de panden zelf, een aantal materialen komt van de recycling en gaat daar ook weer naar terug. Het mooie in deze installatie vind ik de spiegeling. De onder- en benedenwoning zijn gespiegeld aan de andere kant. De trap loopt daar als middenlijn tussenin. Een trap die halverwege stopt in het rechter pand en doorloopt in het linkerpand. Je bekijkt de installatie dus voortdurend vanuit het linkerpand. Hier zijn de meeste ruimtes in tact gelaten. Toch zijn hier ook ingrepen gedaan, alle wanden zijn voorzien van rotzooi-stapelingen; rommelig en chaotisch. Stenen, stro, plastic buizen, houten planken, schrootjes, karton en Gammadozen zijn tussen de steunbalken gepropt. Alles wat verscholen zit achter doorgaans witte muren wordt zichtbaar. In de bovenste kamer is alles keurig aangeveegd behalve een berg bouwafval in de hoek. De piepkleine badkamer op de derde verdieping ligt er troosteloos en viezig bij, de kinderkamer vertoont nog sporen van Disney-behang. In deze ruimtes is nauwelijks ingegrepen en juist daarom zijn het beelden die mij ontroeren. Sporen van vervlogen tijden die verwijzen naar bewoners met jonge kinderen die hier ooit aan de Putsebocht gewoond hebben.
Maar eigenlijk gaat het werk over de rechterhelft. Daar heeft de kunstenaar zich uitgeleefd en gestapeld als een beeldhouwer. Muren zijn opnieuw opgebouwd met platen fermacell, gips en pvc. Alles is netjes geordend en gecomponeerd als een ritmisch muziekstuk. Meer lezen? Het hele artikel verschijnt eind september in Beelden. Verwoest Huis Bloemhof, een architectonische installatie, Putsebocht 58-60, Rotterdam.www.kw14.nl Open op 7 en 14 oktober, 4 november, 2 december. In 2013 op 6 januari en 10 februari.