Bunnik is sinds verleden jaar een museum rijker, het MOA, Museum Oud Amelisweerd. Op deze historische buitenplaats met Chinese behangsels aan de muren is het werk verzameld van kunstenaar Armando. Voorheen was zijn werk te bewonderen in de Elleboogkerk in Amersfoort maar dat museum is in 2007 helaas afgebrand. Een deel van de collectie is verloren gegaan maar niet alles. In de tentoonstelling Natura Artis Magistra gaat het werk van Armando in dialoog met het werk van tijdgenoten Sjoerd Buisman (beelden) en Charles Donker (etsen). De natuur in al haar schoonheid en verval is het bindende element tussen de drie (oudere) kunstenaars. Ze hebben allemaal hun sporen verdiend en een eigen invalshoek. Buisman bestudeert groeiprocessen in de natuur en grijpt daarop in door planten en bomen in bepaalde vormen te dwingen. Zo ontstaan zijn kunstwerken op een organisch groeiende manier. Of hij hangt planten op zijn kop en laat zien wat er met de bladeren gebeurt. Ja, die groeien naar het licht en buigen zich om. Zo toont hij wetmatigheden in de natuur en speelt daarmee. In zijn latere werk legt hij dit vast in brons, hout en steen. Alledrie de kunstenaars ervaren de natuur als inspiratiebron en leermeester. Natura Magistra. De natuur heeft altijd het laatste woord. Iets van die eerbied zie je terug in de afzonderlijke beelden en tekeningen in de tentoonstelling. Zoals het ragfijne tekenwerk van Charles Donker. Minutieus tekent hij de nerven van een blad. Soms is niet te zien wat echt is en wat getekend is. Zijn werk richt zich op de vruchten van de natuur, de bloemen, de nerven of de structuur van een dennenappel. Armando personifiseert de natuur in zijn schilderijen als hij haar betiteld als ‘schuldig landschap’. De natuur draagt sporen van geweld en heeft haar geheimen. Door de cyclus van groei, bloei en verval wist de natuur zijn eigen sporen uit, ze laat er gras over groeien en verbloemt zo de geschiedenis. Buisman speelt met de wetmatigheden van de natuur en de spiraalvorm is een centraal thema in zijn werk. Aan al zijn sculpturen liggen wiskundige principes ten grondslag. Naast de beelden zijn er nog de muurgedichten van Armando en Donker. De krakende houten vloeren, de wuivende bomen van Amelisweerd en dan die dichtregels op de muur verspreid door het pand geven de tentoonstelling een bijna meditatieve sfeer. Er is plaats voor verwondering. Een oase van rust in het MOA en een verademing na de hectiek rondom Rothko, Rembrandt en Dumas elders in de randstad.

Vandaag helemaal geen zin om iets op te

schrijven over de vogels, neerdwarrelend

blad of een tussen de takken vastzittende

plastic spiritusfles die ik voor een ijsvogel

aanzie. Het is zinloos, ik moet veel beter

kijken.

Charles Donker, Dagboek Rhijnauwen, 1977

Natura Artis Magistra is nog te zien t/m 27 september in MOA, Bunnik.