Afbreken en verpesten

De kunst is één van die sectoren die het eerst getroffen wordt door de kredietcrisis. Maar sommigen merken er niets van. Zoals kunstenaar Tjebbe Beekman die op doorbreken staat. Zijn thematiek is de moderne metropool met voortschrijdende snelle technologie, die gebruikt wordt voor bewakingssystemen en camera's om mensen een gevoel van (schijn)veiligheid te geven. Voor hem heeft kunst niet zoveel met schoonheid en mooie pracht te maken. Zijn schilderijen ademen een donkere sfeer die hij vanuit het photoshoppen opbouwt. Tjebbe: "Delen van het schilderij breek ik weer af en daar borduur ik dan op verder. Ik verpest het met opzet omdat ik dan gedwongen word om intuïtiever te werk te gaan." De kunstenaar werkt op de grond en bewerkt zijn doek met lak, verf, zand, touwtjes, ijzerdraad en ander afvalmateriaal. Zijn sleutelwerk 'Illya's Birthroom' heeft hij gemaakt voor zijn pasgeboren zoontje Illya. Het geeft een somber beeld van een troosteloze ziekenhuiskamer met stalen bed in een oud DDR-ziekenhuis in Berlijn, zijn huidige woonplaats. Dit werk hangt prominent in het Gemeentemuseum waar Beekman exposeert met zijn stadsgezichten. Er is al flink op geboden door kunstverzamelaars, tevergeefs. Tjebbe: "Dit werk is niet te koop, het is van Illya."
Schilderijen van Tjebbe Beekman zijn t/m 15 maart te zien in het GEM, museum voor actuele kunst in Den Haag.

Lees meer >> | 2416 keer bekeken

Vondsten en verval

Zo vlak na de jaarwisseling ligt er van alles op straat. Vuurpijlen, potten, slierten knallers en rotjes en dat alles in de basiskleur rood. Mijn eigen stoepje is inmiddels geveegd (door manlief) en de rest laat ik liggen. Ik zou het ook op kunnen rapen en deelgenoot maken van mijn grote vondstenverzameling. Zoals deze juttersvondst van Texel. Al meermalen ben ik van de fiets gestapt om een roestig dingetje op te rapen, een oude kettingkast, verroest gereedschap, een oranje uitgeslagen fietsketting, elfenbankjes uit het bos, glassplinters van wat ooit een bushokje was... Ik heb deze hebbelijkheid niet van een vreemde. Mijn vader struinde vroeger ook altijd langs de straten. Ik zou daar verhalen over kunnen vertellen. Maar mijn broer kan dat nog veel beter. Die is ook wat ouder dus herinnert zich meer uit de jaren vijftig en zestig toen verzamelen en struinen nog gemeengoed was. Zijn verhaal Oprit naar Verval geeft een aardig beeld van hoe dat vroeger bij ons thuis ging. Overigens is hij als verhalenschrijver genomineerd voor De Brandende Pen, een literaire prijs uitgereikt door het literair tijdschrift Lava. De prijsuitreiking vindt plaats op zondag 18 januari om 16.00 uur in Hofman café, Janskerkhof 17 te Utrecht.
 

Lees meer >> | 2389 keer bekeken

Aards en verstild

De ikoon-achtige kunst van Hans van Duijn vind ik erg passend bij deze periode van het jaar. Hij heeft een voorliefde voor oude schildertechnieken en aardse materialen. Nu valt de nacht zacht als sneeuw is de titel van dit schilderij. Hij maakt gebruik van leem, zand, klei, krijt en aarde. Je zou het kunnen typeren als ‘Aardse kunst'. Hans over zijn eigen werk: "Schilderen betekent voor mij reflecteren. Tijdens het schilderproces herontdek ik indrukken en ervaringen. Al schilderend komen flarden van gesprekken, reizen, natuurbeleving, oude steden weer tot leven. In mijn schilderijen komen deze herinneringen en belevingen samen. Hierdoor ontstaat niet alleen voor mij een rustpunt maar ook voor de kijker naar mijn werk. Een soort pleisterplaats waar ik en mogelijk anderen tot bezinning komen." Is dit geen toepasselijke kerstgedachte? Werk van deze Noordwijkse kunstenaar is te zien in galerie Novanta Nove te Amsterdam. De galerie is in deze periode open op vrijdag en zaterdag van 13.00 - 17.00 uur en op afspraak. Werk van Hans van Duijn is gecombineerd met het monumentale werk van Ineke van Koningsbruggen en nog te zien tot 31 januari. Keizersgracht 717, Amsterdam.
 

Lees meer >> | 2755 keer bekeken

Pure huid

De schilderijen van Francien Krieg zijn verrassende en hedendaagse beelden van het menselijk lichaam. Soms zijn ze dramatisch en dan weer humoristisch maar wat al deze werken verbindt is de enorme fascinatie die deze Haagse kunstenares heeft voor het menselijk lichaam. Al in haar academietijd uitte deze obsessie zich in vleessculpturen, lichaamshuiden en gipsafdrukken die ze van haar eigen lichaam maakte. Wat ze hiermee wilde laten zien was een vervreemding van het menselijk lichaam. Zoals ze haar eigen lichaam ervoer, als een bizar object die haar steeds weer bleef verbazen en frustreren, zo hoopte ze ook een bewustwordingsproces op gang te brengen bij de toeschouwer. Vanuit deze gedachte is ze de mens gaan schilderen vanaf 1998 tot heden. Ze bracht de vervreemding erin door het lijf vanuit de meest ongebruikelijk hoeken te schilderen. Daardoor ontstond een perspectivische werking die uiterst merkwaardig was. De laatste jaren schildert ze vrouwen die in de huidige tijd niet voldoen aan het heersende schoonheidsbeeld. Dikke vrouwen, rimpelige lijven met hangende borsten: het is mooi want het is puur, iets wat een verdwijnend beeld is in deze tijd van plastische chirurgie en uiterlijke perfectie. "De ogenschijnlijke vrijheid waarin wij leven zet mij als kunstenaar wel eens aan het denken. Hoewel we vrij zijn in hoe wij ons aan de wereld willen vertonen, lijken we toch gevangenen te zijn van het schoonheidsideaal dat door anderen is bedacht. Nu we onszelf rimpelvrij kunnen laten strijken, is de angst om oud te worden de kop ingedrukt, kunnen we liegen over onze leeftijd en ons langer jong voelen. Maar waarom?" Met haar schilderijen, doorgroefde gezichten en lichamen, laat Francien zien dat ouderdom en schoonheid onlosmakelijk verbonden zijn. Voor wie het wil zien en niet voor iedereen vanzelfsprekend. Onlangs werd er nog een schilderij van Krieg verwijderd uit Pulchri omdat prinses Maxima op bezoek kwam. Kunstenaars reageerden ontstemd.
Tentoonstelling ‘Mooi mens' met schilderijen van Francien Krieg, opening 13 december om 15.00 uur in de tuingalerie van Pulchri Studio, Den Haag. Te zien t/m 8 januari en geopend dinsdag t/m zondag 11.00-17.00 uur. Pulchri Studio is gesloten van 25 december 2008 t/m 1 januari 2009.
 

Lees meer >> | 2694 keer bekeken

Kunstkado

Nog bezig met Sinterklaas- of kerstcadeautjes? Als je eens wat anders wilt dan wollen sokken, chocoladeletters, genopte dassen, gestreepte zakdoeken of suffe mutsen, denk dan eens aan een kunstkado. Voor een tientje heb je al een mooie kunstkalender in de zak van Piet. Atelier Tij uit Utrecht is met haar kunstenaars om de tafel gaan zitten en is zo tot een mooi produkt gekomen. Met o.a. werk van Vera Pouw, Baldin en gastkunstenaars Margriet Barends en Harm van der Meulen. Te bestellen via de website van atelier Tij.
Als je wat meer te besteden hebt, kun je naar de voordeligste Salon van Kunstliefde, ook in Utrecht. Kunstwerken tot € 500,- zijn te koop en tot 23 december te bezichtigen waaronder twee werken van mijzelf. Zaterdag 29 november krijg je zelfs gratis een sinterklaasgedicht bij je aangeschafte kunstwerk!

Als je geliefde wel een kado van € 1.000 waard is, bezoek dan de tentoonstelling Boven de bank in Leidsche Rijn. Betaalbare kunst in een wijk waar veelal jonge gezinnen bezig zijn een nieuw huis in te richten. De kunstwerken zijn gecombineerd met oude spullen van de emmaus wat een huiselijk effect geeft en soms wat ouwbollig. De tweedehands meubels zijn ook te koop en gaan soms harder dan de kunstwerken. Hier hangt ook het gelauwerde werk van Christine Boer die hiervoor de Boellaardprijs 2008 kreeg. Klein intrigerend werk van schuurpapier, speksteengruis en versneden etsen. De tentoonstelling is in Het Gebouw, het markante tentoonstellingspaviljoen in het centrum van Leidsche Rijn, ontworpen door de kunstenaar Stanley Brouwn. Het Gebouw bestaat uit twee rechthoekige witte blokken die elk doorsneden zijn met vier hoge glaswanden en die kruislings op elkaar bevestigd zijn. Of simpel gezegd: twee schoenendozen op elkaar gestapeld. Vanaf Utrecht CS is Het Gebouw (Hogeweide 3B) met bus 28 binnen tien minuten te bereiken (met de auto is het lastiger, zelfs met tomtom). Nog te zien tot zondag 30 november. Om 16.00 uur is de finissage van de tentoonstelling met de band Vinex die optreedt met tergend vrolijke en olijk droevige liedjes.

Lees meer >> | 2357 keer bekeken

Tere verfhuid

Een hele lichte verfhuid. Wit doorschijnend. Zo teer, zo kwetsbaar, dat is het werk van Maaike Schoorel (1973). Laag na laag voorziet zij het doek van olieverf, was en pastel in lichte tinten. Eigenlijk zie je er bijna niets van. Je zou de ‘witte' doeken zo voorbij lopen. Schoorel dwingt je zo te stoppen en op onderzoek uit te gaan. Pas na langer kijken beginnen voorstellingen zich kenbaar te maken. Een picknick, een stilleven of een vaag portret. Dit intrigerende werk is nog t/m 23 november te zien in De Hallen te Haarlem. Een mooi achtergrondartikel over deze vorm van 'slow art' stond in Kunstbeeld nr. 10, 2008.

Lees meer >> | 2161 keer bekeken

Sprokkelstress

Ik wist niet dat het bestond: sprokkelstress. Maar ik herken het meteen. Ook al ben ik geen leraar in het onderwijs waar de term gemeengoed is geworden door Robert Sikkens (Algemene Onderwijsbond). Bedoeld wordt dat je steeds meer kleine dingen in een kort tijdsbestek moet doen. En dat geldt ook voor de kunstenaar anno 2008. Wie denkt dat een kunstenaar de hele dag wat in z'n atelier zit te prutsen heeft het goed mis. Wat komt er zoal bij kijken? Ideeën ontwikkelen, inspiratie opdoen, tentoonstellingen bezoeken, documentatie bijhouden, website updaten, email checken, portfolio bijhouden, foto's (laten) maken, netwerken, bloggen, kunstborrels bezoeken, vergaderingen bijwonen, subsidie-aanvragen schrijven, open atelierdagen organiseren, contacten met galerieën onderhouden, persberichten schrijven, workshops organiseren, lesgeven, materiaal kopen, kunstbladen lezen, kunstbeurzen bezoeken, exposities voorbereiden, kunst vervoeren, kunst schadevrij inpakken, kunst uitpakken, tentoonstellingen inrichten, op sollicitatie gaan, geld verdienen en bijklussen. Als je dan nog niet geveld bent door de sprokkelstress, kun je je eindelijk aan de echte schone kunsten wijden. Ter informatie: 5% van de Nederlandse kunstenaars kan leven van zijn kunst (en laat anderen voor zich werken). De andere 95% houdt met sprokkelstress het hoofd boven water.
 

Lees meer >> | 2297 keer bekeken

Sporen in de huid

"Je zou een schilderij van mij behalve als een muur of een stuk grond ook kunnen zien als een huid, waarin sporen te zien zijn van wat er onderhuids heeft plaatsgevonden. Mijn werk gaat over ouder worden, verlies, het met de tijd anders beleven van dingen, wijzer worden, het herwaarderen van dingen, groei, kortom over de invloed van tijd op je leven. Met de gelaagdheid plaats ik zulke dingen in een context. Ik denk dat ik ermee wil laten zien dat overal waar je bent al eerder iets is gebeurd..." Aan het woord is Vera Pouw, die ik al een aantal jaren volg. Het eerst ontmoette ik haar jaren geleden op de kunstmarkt in de Bilt toen ik zelf nog nauwelijks exposeerde. Het werk van Vera Pouw is tegenwoordig te zien in gevestigde kunstsalons en gerenommeerde galerieën. Haar intensieve bewerking van het schildersdoek bewonder ik zeer. De gelaagdheid en doorleefdheid zijn in elk werk te proeven. Haar menselijke figuren tonen een mysterie en dagen je uit om nog beter te kijken. Schilderijen van Vera Pouw zijn nog te zien t/m 9 november bij Galerie Peter Leen in Breukelen. Expositie is geopend van do. t/m zo. van 13.00-17.00 uur.
 

Lees meer >> | 2796 keer bekeken

Kunstweek

Van 1 t/m 9 november is de Kunstweek. Deze eerste week van november is ingeruimd voor de veelomvattende Kunstweek, waaraan meer dan 100 galerieën, kunstuitlenen en kunstmusea meedoen. De Kunstweek zet op talloze manieren beeldende kunst en Nederlandse beeldend kunstenaars in de schijnwerpers. De Kunstweek omvat een groot aantal verschillende uitgaven, evenementen en festiviteiten waaronder de verkiezing Kunstenaar van het Jaar (met o.a Armando, Co Westerik, Marlene Dumas - je kunt nu nog meestemmen!), het Kunstweek Geschenk, exposities bij deelnemende galerieën, kunstuitlenen en musea, het Kunstweek Boek, de uitgave Wie is Wie in de Kunstwereld (waardoor je inzicht krijgt wie er toe doet in de kunstwereld) en de verkiezing Kunststad van het Jaar. Dan denk je toch aan Rotterdam of Amsterdam. Maar nee, de genomineerden zijn Ameland, Arnhem, Bergeijk, Binnenmaas, Dinkelland/ Ootmarsum, Eindhoven, Geertruidenberg, Gilze en Rijen, Graft-De Rijp, Haarlem, Teylingen, Vlissingen en Woudrichem. Is dat geen leuk rijtje?
Een kosteloos abonnement op het E-magazine brengt je als eerste op de hoogte van alle acties, evenementen en uitgaven.

Lees meer >> | 2206 keer bekeken

Glas en Vilt

Het contrast in dit Gesamtkunstwerk kan niet groter zijn. Het harde materiaal met zijn scherpe punten gaat de dialoog aan met de zachtheid van wol in Mapping out Paradise. In deze zaalvullende installatie brengen Marc Mulders en Claudy Jongstra het paradijs in beeld en zetten zich daarmee af tegen een wereld zonder idealen. De kunstenaars lieten zich inspireren door vroege wereldkaarten waar het paradijs de plek is waar de vier wereldrivieren ontspringen. De uitdaging voor hen was het thema gestalte te geven binnen de context van de moderne kunst. De zaal van museum De Pont in Tilburg leent zich hier uitstekend voor. Al wandelend ontdek je de religieuze bevlogenheid van Marc Mulders. Hij kiest zijn beelden in de katholieke traditie aangevuld met actuele beelden over dood, verderf, terrorisme, grootheidswaan, kwaad, zonde, ontheiliging, consumptiedrift en verslaving. In de scherven van gebrandschilderd glas komt deze rauwe werkelijkheid je scherp tegemoet. De verlichte glasplaten trekken een spoor van verderf door de zaal. Als tegenhanger van al dit gif waaien de transparante, wollen banieren van viltkunstenaar Claudy Jongstra je lieflijk tegemoet. In drie veelzeggende kleuren: het wit van de reinheid, het rood van het bloed en het leven, het purper van verlangen. Haar huidgevoel voor stoffen is treffend. In haar werk proef je de warmte, de zachtheid, de tederheid, het verlangen, de omhulling... de liefde. De grote fotocollages van orchideeën met het bloed van Jezus in het hart omlijsten de installatie. De symboliek van goed en kwaad zie je terug in de beeldtaal en in de plaatsing in de ruimte. Ondanks het thema gaat er een serene rust uit van dit werk. In de video (buiten de zaal) hoor en zie je de achtergronden van dit imposante Gesamtkunstwerk wat een jaar aan voorbereidingen heeft gekost. In het laatste wolhok is een bijzonder samenwerkingsproject te zien van Marc Mulders en Ria Mul van Artenzo. Haar thema is huidvlokken! Mapping out Paradise is nog te zien t/m 16 november in museum De Pont, Wilhelminapark 1, Tilburg.
 

Lees meer >> | 2735 keer bekeken