Welke titel?

Lees meer >> | 1923 keer bekeken

Het Landschap van boven, van opzij & dichtbij

De Solo-tentoonstelling van Els Vegter belicht het landschap vanuit drie invalshoeken: van boven, van opzij en dichtbij. Van boven trekt de aarde aan ons voorbij als een abstract schilderij. Herkenbare beelden vanuit een vliegtuig bezien. Rivieren en kraters, kloven en spleten, kreken en slenken. Het landschap van opzij komt zo uit de natuur. Met organische vondsten ontstaat een rietkraag op doek. Van dichtbij zijn het de details die fascineren. Een lijmvondst, vissenhuid, lood, bot of een kogelhuls. Huidlagen en aardlagen wisselen elkaar af. In de landschappen kun je reizen en op ontdekkingstocht. 

Zaterdag 13 november opening van de tentoonstelling (filmpje). Het Landschap van boven, van opzij & dichtbij. Vanaf 13.00 uur is de Utrechtse galerie geopend en rond 14.00 uur is de officiële opening door dr. ing. Vijko Lukkien, landschapsdeskundige en bioloog. De tentoonstelling is nog tot 24 december te bezoeken. Zie voor openingstijden Galerie Rob Rademaker.

Lees meer >> | 2630 keer bekeken

Jack & Jill

Een verassend kunstproject is Jack & Jill dat eind oktober te zien is in het COC in Rotterdam. De schepper van dit duo is Corinne Bot. Een wat magere, jongensachtige vrouw met superkort haar die heel vaak voor een jongen wordt aangezien, denk ik. Zij speelt met dit gegeven en maakt fotoseries en filmpjes van haarzelf als Jack & Jill. Jack is de stoere man met handen in zijn zakken (borsten afgeplakt) en Jill is een vrouw die van shoppen houdt. Corinne Bot introduceert  dit stel als volgt: Jack & Jill, a - pretty stereotypical - young couple, stuck in traditional gender roles. Jack’s a cute guy trying to be macho sometimes but really isn’t. He’s also a bit lazy. Jill’s a modern woman who likes shopping, reading chicklit and spending time with friends. She often tells Jack to get his lazy ass of the couch and help her with the household. But, she loves him very much!
Jack & Jill blijkt uit een populaire Amerikaanse televisieserie te komen ontdek ik op internet. This sitcom is named after two of the six main characters, each with a name rather suggesting the other gender: Jaqueline 'Jack' and David 'Jill' Jillefski, who gradually realize they were in love at first sight. 
Dus ook in de namen speelt zij met de geslachten. Ik heb Corinne ontmoet op de Kunstschouw in Zeeland (2009) waar we allebei aan meededen. Zij heeft met haar project Jack & Jill de Kunstschouw Award 2009 gewonnen. In Zeeland op Westerschouwen was een dergelijk kunstproject tamelijk vernieuwend.

Lees meer >> | 2146 keer bekeken

De Wandelaar

Lees meer >> | 2977 keer bekeken

BROOS 2

Na een overvloedig zondags ontbijt rijd ik naar Deventer voor de opening van Broos. Zes vrouwelijke kunstenaars doen hier aan mee. Vijf schilders en een beeldhouwer. Hun werk is tentoongesteld in de Bergkerk, een gigantische kathedraal met een belabberde akoestiek zo blijkt later tijdens het openingswoord. Een grijze, oude  man in een zwart pak beklimt het spreekgestoelte en houdt een ellenlange lofprijzing op de dames kunstenaars. Hij leest zijn verhaal op van papier en ik kan er niets van verstaan. Een gemiste kans. Ik krijg de associatie met een dominee en laat alles over me heen galmen terwijl ik nip van een glaasje tomatensap en met mijn billen op een harde klapstoel zit. Als hij eindelijk is uitgesproken maak ik een rondwandeling langs de werken. Vooral het werk vanFrancien Krieg en Eline Peek is bewonderenswaardig. In bleke tinten tonen zij het ouder wordende lichaam in al zijn naaktheid, schoonheid en verval. De modellen van Francien lopen los rond (gekleed uiteraard) en geven graag een interview. Wonderlijk om deze naakt geschilderde vrouwen in het echt te zien. Kleding verhult de kwetsbaarheid merk ik. Hoe de kunstenaar de oranje sproetjes op benen schildert, de hangende platte borsten van een oudere vrouw,grove rimpels in slappe armen, blauwe aders op oude handen, de bolling van een buik, wangzakken in een doorleefd gezicht en rimpels op een voorhoofd; het is verbazingwekkend levensecht. Bij Eline Peek is het minder realistisch en gebeurt er meer in de verf. Vlekken en druipers zorgen voor spannende schilderkunst. De combinatie van deze zes kunstenaars is een gouden greep. De beelden van Lotta Blokker ondersteunen het geheel door de ontroerende, kwetsbare uitstraling van haar figuren. Bij de grote schilderijen van Dorien Plaat kun je een glimlach niet onderdrukken. Een piepklein muizensmoeltje onder een megagroot dekbed. Dat heeft iets grappigs. De ogen in haar werk kijken je doordringend aan. Verder is er werk te zien van Hester Schroor en Lita Cabellut. De laatste groeide op in de sloppenwijken wat je terug ziet in haar portretten van zwervers, prostituees en havenlozen. Nadat ik met twee kunstenaars heb gesproken rijd ik terug naar Utrecht. 

Broos is nog te zien t/m 31 oktober in de Bergkerk te Deventer.

Lees meer >> | 4219 keer bekeken

BROOS

Er lijken er steeds meer te komen. Kunstenaars die de huid schilderen tot in de fijnste finesses. Vrouwen ook allemaal. Niet toevallig. In Deventer komen ze allemaal samen en tonen hun laatste huid-werken. Van broze lijven tot krachtige beelden en indringende portretten.

Het werk van Francien Krieg, Eline Peek, Lotta Blokker, Dorien Plaat, Hester Schroor en Lita Cabellut is eerdaags te zien in een mooie tentoonstelling in de Bergkerk, Bergkerkplein te Deventer.

Tentoonstelling Broos is te zien vanaf 5 t/m 31 oktober met 3 oktober een opening voor genodigden.

www.broosexpo.nl

Lees meer >> | 2263 keer bekeken

Open Art Fair

Mijn werk wordt vertegenwoordigd op de Open Art Fair door Galerie Rob Rademaker. Ik exposeer enkele werken uit de serie Aarde & Rivierlandschappen. RTV Utrecht heeft onlangs een filmpjegemaakt over mijn werk en inspiratiebron.

De Open Art Fair is een leuke, afwisselende en 

bijzondere kunstbeurs in het centrum van Utrecht, in de Jaarbeurs achter het CS-station. De kunstbeurs wordt feestelijk geopend op 8 september om 18.00 uur met rond 19.30 uur het openingswoord. Leuk je daar te ontmoeten want ik ben er ook.

De andere kunstenaars die meedoen in stand 3.55 zijn Lou Vos, Gerrit van Lieshout en Dick Schreinders. Verder is er een bijzondere tentoonstelling te zien van Kees Verkade. Heb je interesse? Laat het weten, dan zorg ik voor een gratis toegangskaart.

Open Art Fair, 8 t/m 12 september, Jaarbeurs, Utrecht. Stand 3.55

Lees meer >> | 2433 keer bekeken

Sculpturen van papier

Wat bijblijft na een bezoek aan de Papier Biënnale 2010 is de schoonheid van de werken, de toewijding aan het materiaal en de arbeidsintensiviteit. Het geduld om het tissuepapier te bewerken met de scalpel in het werk van Lu Shengzhong. De duizenden perforaties in het werk van Amparo Sard of de minutieuze draadwerken van Gjertrud Hals. Insula is een draadwerk dat de cellen van het menselijke zenuwsysteem blootlegt. De schaduwen op de muur zijn onderdeel van het werk. Haar werk Partoont zeer fragiel de mallen van kleine Chinese damesschoentjes. Veel van de werken blinken uit in het ambacht en ingenieuze vondsten. Zoals de versneden boeken van Boukje Voet. Doordat ze als basis een boek over potpourri heeft gebruikt met kleurrijke bloemen vind ik dit echt een werk voor de doelgroep: (huis)vrouwen.Boek 8 hangt met lange slierten van de sokkel af en is een lust voor het oog om te bekijken. Alle letters zijn nog leesbaar. Toch heeft het ook een hoog tuttigheidsgehalte. De meeste werken zijn huzarenstukjes en niet geëngageerd. Veel van de werken oogsten bewondering in de gebruikte techniek en boezemen ontzag in voor het ambacht. Dat betreft met name de monumentale werken van Shengzhong, Piallat, Baier, Sard en Knoechl. De tweedimensionale werken vind ik als sculptuur minder interessant. De verschillen tussen de beide locaties zijn groot. Waar CODA opvalt in haar ruimtelijkheid en monumentale werken, is Museum Rijswijk wat rommeliger van aard. De getoonde werken zijn in Rijswijk verspreid over verschillende klassieke ruimtes vaak gecombineerd met antieke kunst die er al hangt. CODA staat klaar met een professionele persmap en is te volgen op Twitter. Museum Rijswijk heeft net een website in de lucht, waar ze heel trots op is. Veel werk wordt verzet door vrijwilligers. Persoonlijk vind ik CODA indrukwekkender. Het tilt de tentoonstelling als geheel naar een hoger niveau. 

Holland Papier Biënnale 2010, CODA Museum Apeldoorn en Museum Rijswijk, 5 juni t/m 12 september 2010 www.coda-apeldoorn.nl en www.museumryswyk.nl

Lees meer >> | 2446 keer bekeken

Spuitkunst

 Een Spaanse camping aan de Costa Verde heeft zijn eigen dynamiek. In Zarautz zitten we haring aan haring geschakeld op een camping pal aan de tolweg. De campingbaas, druk gesticulerend, loodst onze caravan behendig de heuvels op en wijst ons een minimale plek tussen twee andere caravans. We kunnen nog net een luifel opzetten en het kleine tentje voor de jongens. Veel campers, caravans maar ook Spaanse jongeren en surfers brengen hier een aantal nachten door waarna ze weer verder trekken naar de westkust. De camping is vol lawaai, ronkende motors, drukpratende Spanjaarden, huilende en schreeuwende kinderen, op afstand bestuurbare auto’s, blaffende honden en lallende jongeren ’s avonds laat. Gelukkig hebben we oordoppen bij ons. De enige reden dat we hier zijn neergestreken is de korte afstand tot Bilbao. Vandaag brengen we een bezoek aan het beroemdeGuggenheim museum. Het museum met de Spin van Louise Bourgeois getiteld Maman. Eindelijk zie ik dit beeld in werkelijkheid.
Jammergenoeg vanaf de kade aan de overkant. 
De spin is zo groot dat de mensen met gemak onder het lijf en de poten doorlopen. Er schijnt een mandje met eieren onder haar lijf te hangen maar dat zie ik niet van deze afstand. Bourgeois heeft tot op hoge leeftijd gewerkt als kunstenaar en beeldhouwster. De bezetenheid om werk te maken kwam voort uit frustratie vanwege het overspel van haar vader met haar gouvernante. 'Ik haat die vrouw' heeft ze wel eens gezegd. Pas rond haar zeventigste brak zij door als kunstenaar. Deze zomer overleed zij op 98-jarige leeftijd.

In het overigens prachtige museum zijn twee lopende tentoonstellingen van Robert Rauschenberg en Anish Kapoor. Rauschenberg werkt net als ik met vondsten, vooral uit de industrie. Zijn laatste serie werken getiteld Gluts is op de derde etage van het Guggenheim ten toon gesteld. Hij is geboeid door recycling en geeft gevonden plaatstaal, zink en ijzer een tweede leven als kunstwerk door verschillende vondsten met elkaar te combineren tot een beeld. Bijvoorbeeld een STOP-bord of een oude luxaflex gecombineerd met een touw en een roestige trap. Hij verandert niets aan de materialen maar door de combinatie van vondsten, schept hij een nieuw beeld. Zoals het oude aanrechtblad met twee spoelbakken wat mij opeens twee grote ogen lijken met een rode tuinslang als lange neus. Een vreemd masker van metaal kijkt me aan vanaf de hagelwitte museumwand. Stiekem maak ik foto’s. Elke keer komt er weer een Spaanse bewaker op me aflopen en kijk ik onschuldig alsof ik de eerste foto maak.

Anish Kapoor maakt spannende installaties waarbij vorm en materiaal uitgangspunt zijn. Zo heeft hij een zaalvullende installatie van rode wax in een grote ronde cirkel gecombineerd met een metalen hefboom. Het lijkt alsof de rode wax door de hefboom op een draaischijf naar buiten wordt geperst alwaar dikke klonten ontstaan. Jelle kan het niet laten er even met zijn vinger in te peuren. Het is zachter dan kaarsvet. De bewaker komt direct met een doos tissues aanlopen en schudt bestraffend met haar strenge hoofd. Blijkbaar gebeurt dit vaker. Ik had ook wel even willen voelen maar durf nu niet meer. Kapoor speelt hier met de verbeelding van de kijker. Wat door een machine gemaakt lijkt te zijn, is door hem met de hand neergelegd.

In een volgende zaal is het precies andersom. Ook hier is dieprode wax zijn materiaal. De halve zaal is gevuld met pallets van tonnetjes rode wax. De tonnetjes passen in een kanon dat klaar staat. Het kanon schiet de waxpatronen af in de hoek tegen de witte museummuren.  Hele klodders zijn al tegen de muren gekwakt en ook de grond ligt bezaaid met wax en rode vloeistof. De associatie met bloed, oorlog, leven en dood ligt voor de hand. Behalve het kanon, staat er ook nog een compressor en een lege stoel. Er loopt een snoer over de grond. Waarvoor zou dat zijn? Onze vraag wordt bijna meteen beantwoord als een man in grijze overall de zaal binnen komt lopen. Hij stapt over het hekje van de installatie en zet de compressor aan. Hij pakt een ton rode wax en propt deze in het kanon. Hij duwt de boel goed aan met een soort spatel. Dan sluit hij het kanon af. Vervolgens neemt hij plaats op de stoel. Hij zit en wacht. Het publiek stroomt toe en de spanning stijgt. Wat gaat er gebeuren? Is het allemaal een grote act of gaat dat kanon echt af? Na enige minuten komt de man in beweging en Beer fluistert: ‘Het apparaat bouwt nog steeds druk op.’ De man loopt kalm en waardig naar het kanon. Hij gaat er naast staan en wacht nog even. Dan plotseling grijpt hij de hendel en duwt deze met alle kracht naar beneden. Een enorme knal vult de museumzaal. Het rode waxpatroon schiet op volle kracht in de hoek van de zaal en blijft daar aan de muur hangen als een dikke puist. De man loopt kalm weg alsof er niets gebeurd is. Wij bekomen van de schrik en blijven gefascineerd kijken naar de rode puist. Minutenlang. Dan komt de wax in beweging en druipt langzaam naar beneden. De klont valt op de vloer bij de rest van de rode massa. Voldaan lopen we de zaal uit. Jammer dat de kinderen hier niet bij waren, die denken nog steeds dat musea saai zijn en zitten op de begane grond achter een computer op hyves.

Werken van Anish Kapoor (ook grote fascinerende pigmentwerken waar je in verdwijnt) zijn nog te zien t/m 12 oktober, Robert Rauschenberg Gluts, te zien t/m 12 september, Guggenheim  Museum Bilbao.

Lees meer >> | 2479 keer bekeken

Steunkleur Groen

In het tijdperk van nieuwe begrippen zoals Guerilla Gardening, Schaamgroen, Balkonmoestuinen en Vertical Gardens, lijkt groen een steeds prominentere steunkleur te worden in de stad. Hoe communiceert de stad de openbare groene ruimte? Verschillende kunstenaars laten hierover hun licht schijnen. 
De expositie Steunkleur Groen brengt deze ontwikkeling in beeld en toont de eigenwijze kracht van de natuur. In de expositie gaat het huiselijk groen soms letterlijk op stap en breekt uit om de stad te ontdekken. Het twittert erop los. Ontmoet elkaar op Facebook of FourSquare. Ook is het groen soms een (on)bedoeld sieraad, een verstilde verbeelding of een manier om ideeën en dromen letterlijk uit te laten komen. 
Wie doen er mee aan deze groene expo? Een greep uit het aanbod: Joop Stolk (foto), De VIPbus, Cultural Oil, Hans van Lunteren, Angeliek de Jonge, Myrthe Mandenmakers, Wieteke Opmeer, HIK Ontwerp, Kommer Troost, Dennis Moet, Atelier van Corven en Herman van Doorn. De tentoonstelling Steunkleur Groen is nog te zien t/m 8 augustus bij Kunstliefde, Nobelstraat 12a in Utrecht.

Lees meer >> | 2548 keer bekeken