Nieuw in SubUp 'Stills'

Op een nieuwe locatie in Utrecht SubUp is het werk te zien van Joyce Graafhuis. Ze schildert desolate plekken met een mysterieuze donkere uitstraling. Een raadselachtige werkelijkheid die de kijker voor verassingen plaatst. Het lijken filmscènes maar dan wel hele vreemde. Er komen objecten en figuren bij elkaar die je in je stoutste dromen niet bij elkaar kunt verzinnen. Maar Joyce wel. Dat maakt haar werk tot een spannende zoektocht ook al zijn het geen blije plaatjes. Waar ik dan weer wel blij van wordt, zijn de bomen, struiken en bloeiende planten die ze vaak verstopt in een achterf hoekje op het doek. Er is hoop ondanks de oorlog, ondanks het geweld. Op haar website staat het heel mooi: ‘ Zij zoekt in haar werk naar een balans vanuit een non-dualistisch uitgangspunt waarin tegenstellingen naast elkaar kunnen bestaan en waarbinnen allerlei elementen een bepaalde betekenis kunnen krijgen.’ De tentoonstelling ‘Stills’ met een aantal grote doeken is nog te zien t/

Lees meer >> | 3279 keer bekeken

Concordia Open 2013

Het is belachelijk koud voor de tijd van het jaar. Het weekend van 23 en 24 maart lijkt rijp voor een elfstedentocht. De gangen van ons ateliercomplex zullen ijzig koud zijn tijdens Concordia Open maar binnen in het atelier van de kunstenaar wacht je een warm welkom. Dit jaar gaan voor de achtste keer de deuren van meer dan dertig ateliers open. Schilders, beeldhouwers, ontwerpers, keramisten, sieradenmakers, fotografen, schoenontwerpers en designers tonen hun laatste werk. Het verassende dit jaar is het grote aanbod van gastkunstenaars. In studio 146 is ondanks de kou de lente losgebarsten met een nieuwe serie werk 'Laagland Opperlaag'. Landschappelijke lagen en onderhuidse weefsels vermengen zich tot dwarsdoorsnedes en GoogleEarth beelden. Ben benieuwd wat je van dit nieuwe werk vindt. Er is veel nieuws te zien komend weekend ook elders in het pand en natuurlijk is al het tentoongestelde werk te koop. Ik geef 25% verjaardagskorting op verschillende schilderijen op zondag 24 maart want de 25e ben ik jarig. Contant geld is niet nodig want er is een pinautomaat. Makkelijker kunnen we het niet maken...
(foto: detail Laagland I)

PROGRAMMA

Zaterdag 23 maart (ben ik afwezig)

12.00 - 17.00 Open studio's

Glasworkshops door Erna Bruinsma (studio 230)
Ontwerp je eigen glaskunstwerk.
14.00 – 15.00 Voor kinderen vanaf 10 jaar.
15.00 – 16.00  Voor volwassenen.

Zondag 24 maart

12.00 - 17.00 Open studio's
Glasworkshops door Erna Bruinsma (studio 230) 
Ontwerp je eigen glaskunstwerk.
14.00 – 15.00 Voor kinderen vanaf 10 jaar.
15.00 – 16.00  Voor volwassenen.
15.00 - 16.00 Bedruk je eigen T-shirt door Kristel de Jong
Vergeet je T-shirt niet!

Doorlopend:

Lees meer >> | 1747 keer bekeken

Space Drawings in KAdE

‘Wat die Chinees doet, is wel grappig maar als ik m’n garagedeuren opentrek, zie ik hetzelfde.’ De suppoost doelt op de installatie FITUNFIT van Sui Jiango. Met oude troep heeft hij een Chinese muur gebouwd, althans zo noemen ze het bij KAdE. De bewoners van Amersfoort hebben hem geholpen door spullen aan te leveren. Alles past netjes op en in elkaar. Jiango tekent rechte blokken met spullen van de kringloop. De kunstenaar heeft de vrijheid genomen hier en daar een skistok of een tennisracket te laten uitsteken en de rechthoek te doorbreken. De achterkant valt op door de legendarische tekst van Obama ‘Yes we can!’ In opdracht van gemeente Amersfoort werkt Jiango momenteel aan een monumentaal beeld voor De Bron in Vathorst. Het kunstwerk in KAdE is een vooruitblik op dat wat nog komen gaat. Gastcurator Jantine Kremer heeft voor Space Drawings tien kunstenaars geselecteerd. Ronald de Ceuster heeft met roze purschuim een spinnenweb op vloer en muur gespoten. Zijn Lifted floordrawingdoet aan een grote tekening met gaten denken. Hij laat zich inspireren door voeglijnen en naden op de vloer. Karin van Dam is een installatiekunstenaar die grote mobiles op de verdieping heeft hangen. Haar Travelling cities zijn hangende objecten van zwart plastic, wol, hout en draad. Hier en daar zag ik resten van houten Chinese paraplu’s. In 2009 was zij in Japan en maakte daar een aantal studies voor later werk. Deze tekeningen zijn te zien op haar website en kunstwerken op zichzelf. Naast de potloodlijnen op het papier is het een wilde boel van mixed media materialen die de ruimte in steken. Haar intuïtieve manier van werken met materiaal doet denken aan hoe een tekenaar werkt met potlood. Heel ruimtelijk vond ik het werk met de zware boomstammen van Chiel Kuijl. Hij vond dat de steriele omgeving van KAdE wel iets natuurlijks, iets grilligs kon gebruiken. Zijn ingreep Kolonie werkt goed in de ruimte. De boomstammen geven het werk bodem en de ingestoken takken werpen hun lichte lijnenspel en schaduwen op de witte muren waardoor een beeld achter een beeld ontstaat. Het tekenen heeft hij versterkt door met dunne touwen de takken onderling te verbinden. Zijn werk mag je aanraken. Kuijl heeft met tegengewichten een hefboom gemaakt waardoor takken en touwen in beweging komen. De schaduwen op de muren spelen mee en de verbindingen tussen de verschillende boomstammen worden duidelijk. Kinderen houden van dit soort werk. Ze zijn verrast en gaan gelijk overal aan trekken en duwen. Het is een kunstwerk dat uitdaagt en tot de verbeelding spreekt. Dit is een voorpublicatie uit een artikel voor Beelden. Het hele artikel kun je eind maart lezen in Beelden. De tentoonstelling Space Drawings is nog te zien t/

Lees meer >> | 1920 keer bekeken

Silent Spaces

Afgelopen zondag was de opening van de tentoonstelling Silent Spaces in Kunstliefde. Vijf kunstenaars uit binnen- en buitenland nemen de kijker mee naar de oorsprong van kunst, daar waar het begint; bij het materiaal, de verf of het papier. Zo ontstaan verstilde hangende objecten van papier van Truus van den Heuvel. Zacht wiegend door circulerende lucht vullen haar objecten de ruimte. Een mooie tegenhanger hiervan is het wat strenge werk van schilderDigna Weiss. In geometrische kleurvlakken met soms kleine openingen en snijlijnen gebeurt er van alles in de verf. De schilder Erik Oldenhof gaat echt terug naar de basis door de verf in horizontale banen op te brengen en vervolgens banen verf weer weg te schrapen. Een gecontroleerd proces dat een strak minimalistisch werk tot resultaat heeft. Gecharmeerd was ik van het werk van de Duitse Willi Siber. Hij combineert stukjes hout, schroeven en spijkers met epoxy. Op een ingenieuze wijze laat hij de epoxy door het spijkerbed heen druipen, maar wel zo dat er een gladde laag achterblijft. Toevallig ben ik in mijn atelier ook aan het experimenteren met epoxy. Wie het interessant vindt om dit materiaal verder te onderzoeken, is van harte welkom om mee te doen aan de Epoxy-workshop olv. Alexander de Keijzer, zaterdag 9 februari in mijn atelier aan de Concordiastraat Utrecht. Meer informatie op de website. Silent Spaces is nog te zien t/

Lees meer >> | 1814 keer bekeken

Papierbiënnale 2012

‘Een waterval van boeken’ zo omschreef de NRC de installatie van beeldend kunstenaar Alicia Martin. Het wat saaie Meermanno museum aan de Prinsessegracht in Den Haag heeft een enorme ‘boost' gekregen door dit kunstwerk van de Spaanse kunstenaar. De pr-dame vertelt dat er dagelijks automobilisten stoppen en fietsers afstappen om naar boven te kijken waar de waterval lijkt te ontspringen uit het raam. In werkelijkheid zijn de boeken met tyeribs aan een kippengaas-frame gebonden en staan ze los van de monumentale muur van het pand. Ze trotseren weer en wind en de bladzijden kunnen vrij bewegen in de lucht wat het tot een levendig geheel maakt. De boeken die her en der verspreid liggen op de grond vervolmaken het beeld. In de tuin van het museum herhaalt zij dit recept nog een keer rondom een oude eik. De installatie is de publiekstrekker van de Papierbiënnale die dit jaar te zien is op twee locaties. Museum Rijswijk organiseert de papierbiënnale al voor de negende keer. Dit museum heeft er een nieuwe vleugel bij gekregen waardoor alle grote papierkunstwerken goed tot hun recht komen. Van de 250 aangemelde kunstenaars zijn er twintig geselecteerd. ‘Het niveau was hoog dit jaar en het aanbod verrassend’ zegt curator Anne Kloosterboer van Musem Rijswijk en redacteur van de mooie catalogus. Er is veel ruimtelijk werk te zien dit jaar zoals de organische sculpturen van Frits Achten of de celconstructies van Marlies Adriaanse. Meer maatschappelijk geëngageerd is het werk van Jacqueline Overberg. Zij laat in grote objecten aan de muur de schoonheid van geweld zien. Trekkers van geweerkolven beeldt zij levensgroot uit als abstracte beelden. Ze maakt deze van krantenartikelen die geweld en oorlog als onderwerp hebben. Genoeg materiaal dus. Ze bewerkt deze geweren met papier-maché en een polystyreen waardoor het een steenachtig en zware uitstraling krijgt. Tijdens het bekijken van de tentoonstelling is er altijd de verbazing en de verwondering voor zoveel ambachtelijke inspanningen. Kunstenaars die regel voor regel boeken uitsnijden om tot nieuwe fragiele vormen te komen. Het werk van architect Michael Hansmeyer dwingt respect af. Hij maakt met behulp van ingewikkelde computerberekeningen prachtige insnijdingen met laser in papier. Deze vellen stapelt hij en zo creëert hij vervolgens majestueuze zuilen. In Rijswijk is niet de zuil te zien, die staat in Zürich te pronken, maar wel het ‘negatief’ waar de zuil uitkomt. Voor dieptewerking had er een spiegel onder het beeld moeten staan maar die kwam helaas gebroken aan twee dagen voordat de tentoonstelling openging. 'Dat hebben we dus maar laten zitten' vertelt Anne Kloosterboer. Geeft niks, het is zo al adembenemend genoeg. De Papierbiënnale 2012 is nog te bezoeken t/

Lees meer >> | 1971 keer bekeken

Verwoest huis Bloemhof

De architectonische installatie Verwoest Huis Bloemhof  in Rotterdam heeft Marjan Teeuwen gerealiseerd in samenwerking met een aannemer en een groep studenten; de huizen zijn eerst gestript, toen zijn er gaten gehakt in muren en vloeren, vloeren zijn geknakt en scheef gezet en het portiek is er over drie verdiepingen uitgesloopt. Er is door de aannemer ook nieuwe constructie aangebracht om de huizen veilig te houden. Toch blijft het een wankele en stoffige bedoening daar aan de Putsebocht. Teeuwen zoekt in haar werk een balans tussen opbouw en verwoesting, tussen orde en chaos, vallen en staan. De polariteit tussen die uitersten is een belangrijk thema in haar werk. Op de bovenste twee verdiepingen staan alle muren scheef, evenals de plafonds en vloeren; het wankele evenwicht dat je als kijker bij binnenkomst in het bouwval bekruipt, wordt ruimschoots bevestigd. Elk moment kan het huis instorten, lijkt het. De bouwmaterialen zijn afkomstig uit de panden zelf, een aantal materialen komt van de recycling en gaat daar ook weer naar terug. Het mooie in deze installatie vind ik de spiegeling. De onder- en benedenwoning zijn gespiegeld aan de andere kant. De trap loopt daar als middenlijn tussenin. Een trap die halverwege stopt in het rechter pand en doorloopt in het linkerpand. Je bekijkt de installatie dus voortdurend vanuit het linkerpand. Hier zijn de meeste ruimtes in tact gelaten. Toch zijn hier ook ingrepen gedaan, alle wanden zijn voorzien van rotzooi-stapelingen; rommelig en chaotisch. Stenen, stro, plastic buizen, houten planken, schrootjes, karton en Gammadozen zijn tussen de steunbalken gepropt. Alles wat verscholen zit achter doorgaans witte muren wordt zichtbaar. In de bovenste kamer is alles keurig aangeveegd behalve een berg bouwafval in de hoek. De piepkleine badkamer op de derde verdieping ligt er troosteloos en viezig bij, de kinderkamer vertoont nog sporen van Disney-behang. In deze ruimtes is nauwelijks ingegrepen en juist daarom zijn het beelden die mij ontroeren. Sporen van vervlogen tijden die verwijzen naar bewoners met jonge kinderen die hier ooit aan de Putsebocht gewoond hebben.
Maar eigenlijk gaat het werk over de rechterhelft. Daar heeft de kunstenaar zich uitgeleefd en gestapeld als een beeldhouwer. Muren zijn opnieuw opgebouwd met platen fermacell, gips en pvc. Alles is netjes geordend en gecomponeerd als een ritmisch muziekstuk. Meer lezen? Het hele artikel verschijnt eind september in Beelden. Verwoest Huis Bloemhof, een architectonische installatie, Putsebocht 58-60, Rotterdam.www.kw14.nl Open op 7 en 14 oktober, 4 november, 2 december. In 2013 op 6 januari en 10 februari.

Lees meer >> | 2187 keer bekeken

Kunst in Duin

Voor de derde keer vond het festival Kunst in Duin plaats in de bossen en duinen van Noordwijk. Beeldhouwers, houtcarvers en schilders werken op locatie terwijl publiek de vorderingen kan volgen. Voor mij was het de eerste keer. Werken op locatie was sowieso nieuw. Ik moet zeggen het was geen straf daar in het zonnetje met een ruisend windje. en inspirerend om kennis te maken met collega’s zoals beeldhouwer Jan Carel Koster. Hij is met een grote boom bezig, eigenlijk met een omgekeerde boom, de wortels steken in de lucht. Het beeld is bestemd voor een tentoonstelling over de gevolgen van de tsunami en de kernramp in Japan. In de duinen staat zijn beeld de zeemeermin dat hij tijdens de vorige editie van KID hakte. Je ziet goed zijn techniek van houtbewerking waarmee hij krullen en draaiingen in het hout aanbrengt. Een techniek die hij leerde als klein jongetje van zijn opa. Als zesjarige kwam hij bij zijn opa in de werkplaats en keek mee hoe opa het hout draaide in sierlijke rondingen. Van hem hoor ik ook dat hout twee richtingen heeft. Vergelijkbaar met de vleug van de stof. Je moet altijd met de stroom van het hout mee gutsen anders krijg je splinters. Die richtingen wisselen steeds per baan. Een ervaren beeldhouwer kan dat aanvoelen en zijn guts erop aapassen.
Hester Pilz werkt met wilgentenen takken. Haar beeld van de sterke vrouw siert de voorkant van het programmaboekje van Kunst in Duin. De vrouwfiguur is zes meter hoog en heft haar rechterarm hoog in de lucht. ‘Hier sta ik’ straalt zij uit. Hester werkt vaak op locatie en in landart-projecten.
Op vrijdag komt het grote hoofd aan van kunstenaar van het jaar Jurriaan van Hall. Zijn grote kop van piepschuim met gaten erin komt van de boulevard waar André Kuipers een feestelijk onthaal kreeg die dag. Noordwijk profileert zich graag als stad van de ruimtevaart.
Zaterdag geeft Louis Niënhuis een performance met muziek, poëzie en beweging. Eerder die week had zijn imposante beeld behoorlijk wat averij opgelopen toen het hele Pieter Florisdal te kampen kreeg met windstoten en fikse buien. Ook mijn dekzeil was die nacht aan de haal gegaan en de schilderijen waren behoorlijk vochtig. Naast de ruimtelijke kunstenaars waren er ook schilders. De Noordwijkse en charmante Kees Putman met zijn zeegezichten en opvallend veel materieschilders. Rob van Leeuwen met zijn oerlandschappen, Hans van Duyn met ruig werk  en Liesbet Optendrees met verstilde landschappen. Elke schilder geeft er zijn eigen draai aan. Rob laat de verf helemaal weg en schept oerlandschappen met natuurlijke materie zoals aarde en zand en een bindmiddel. Hans zijn werk doet me denken aan het werk van Tapies en Burri. Grote lappen jute en stof verwerkt hij tot geometrische figuren met bindmiddel en pigment. Liesbet werkt weer veel fijner en maakt landschappelijke beelden met breuklijnen.
De tweede dag ben ik vroeg gaan jutten aan het strand om materiaal te verzamelen voor de kinderworkshop die ik de volgende dag zal geven. Schelpen, scheermessen, touw, oud hout met zeepokken erop, mossels en natuurlijk het afval van de houtgraveurs, zakken vol zaagsel. Het gaat om vondsten die we combineren met verf en de kinderen komen er enthousiast op af. Het festival is een groot succes en zeker voor ons als kunstenaars een unieke gelegenheid om elkaar beter te leren kennen. De omgeving van bos, zon en duin werkt daarbij extra stimulerend. Jammer dat Kunst in Duinniet elk jaar is. Nu weer wachten tot zomer 2014. Een korte beeldimpressie in vogelvlucht.

Lees meer >> | 1995 keer bekeken

ZomerExpo Liefde Gemeentemuseum

Het hangt. Mijn schilderij In loving memory heeft zijn weg naar het museum gevonden. Bij binnenkomst in het Gemeentemuseum zie je het meerluik gelijk links in de gang, naast andere foto-collage werken. De opening afgelopen vrijdag werd druk bezocht door alle kunstenaars en hun geliefden. Benno Tempel, de directeur, sprak ons waarderend toe. Het thema liefde is heel gevarieerd in beeld gebracht door de diverse kunstenaars. Natuurlijk zijn er de schilderijen van geliefden, van omarmingen en kussende paren. Zoals Tot de dood ons scheidt van Wim van Gessel waarbij twee naakte mannen verstrengeld op de bank zitten waarvan eentje met een zuurstoffles. Maar ook een installatie van fietszadels in de vorm van Nederland trekt de aandacht. Een variatie op de diamanten schedel van Damien Hirst is The Miracle of Love, een penis vol diamanten van Allard Boterenbrood. Verder zijn er sieraden van oud papier, billen met putjes, versleten mouwen van colberts, een leren hart en de vliegende kat Orvillecopter van Bart Jansen. Inmiddels al verkocht voor een ton aan een buitenlandse galerie. In contrast daarmee zijn de fijngeschilderde potloodtekeningen van Sabine Liedtke van haar dementererde moeder. Mama is lief en Geen toegang brengen ontroerend mooi de laatste fase van een mensenleven in beeld. Jammer dat ze zo hoog in de zaal hangen. Maar ook de fijngeschilderde huid van een oude vrouw ontroert in De Trouwring, waarbij het glimmende goud schril afsteekt. De kunstenaar Alda Koning hangt met twee werken in het museum. Haar andere werk ‘In de ogen van de pionier’ laat alleen een paar oude ogen zien, maar de uitdrukking is zeer mooi weergegeven. Voor haar huid-schilderijen staat het beeld ME van Rosa Verloop van opgepropte pantykousen. Wonderbaarlijk hoe zij van panty’s en speldenknoppen zo’n markant beeld kan scheppen. De afwisseling in vorm en materiaal maakt deze tentoonstelling de moeite meer dan waard. Liefde heeft vele gezichten en de ZomerExpo geeft daar blijk van. Van alle werken is een catalogus uitgebracht. Normale prijs € 20,- (tijdelijk voor € 15,- te bestellen bij WBooks). ZomerExpo2012 is nog t/m 18 augustus te bezoeken in het Gemeentemuseum Den Haag.

Lees meer >> | 1923 keer bekeken

Zomer Expo 2012

Wat is dat spannend om aan zo'n open inschrijving mee te doen. Anoniem gekozen staat open voor kunstenaars en amateurs. Dit jaar is de kapstok: liefde. Iedereen die denkt iets bij te dragen hebben in dit thema, mag zijn werk inzenden. Je betaalt het inschrijfgeld en klaar. Dan begint het lange wachten. 
Eerst dacht ik: liefde? Ik heb helemaal niets met liefde. Ik maak landschappen en roest-reanimaties. Toen ging er iets borrelen. Vaak gebeurt dat onder de douche of ook wel op de fiets. Ik was al van plan iets te doen met vondsten en voorwerpen die om me heen zwierven na de dood van mijn moeder. Ze overleed in 2010. De knopendoos, de jarretels, de trouwfoto en vooral haar agenda-schrijfsels waren de stille getuigen. Maar het is meer ontdekte ik tijdens het maken. Het gaat over een generatie die niet meer leeft, ver voor de iPad en de iPhone. Ikzelf beweeg me er middenin. Mijn zoons sms-en en twitteren er lustig op los. Facebook is hun levensader. Ik leef in de tijd van sociale media maar heb ook nog voeling met de tijd van vroeger toen er nog met de hand werd afgewassen, de sokken gestopt en de kleding zelf gemaakt werd. Waar het eigen handschrift nog aanwezig was in papieren agenda's en persoonlijke voorwoordjes in boeken.
Zo ontstond 'In loving memory'.

Lees meer >> | 1876 keer bekeken

Beaufort04

Lees meer >> | 1882 keer bekeken